De ‘menina’ van Velásquez, de zwangere vrouwe Arnolfini van Van Eyck, en Rogier van der Weydens gesluierde ‘lady’: Suzanne Jongmans wekt hen tot leven in haar fotografische portretten. Die knipoog naar de oude meesters uit de 15de, 16de en 17de eeuw – zeker ook naar Rembrandt en Vermeer – is echter maar één aspect van haar werk. Het gaat haar om verstilling, tijdloosheid, schoonheid. Die vindt ze zelfs in wegwerpmateriaal als schuimfolie en blik, waarmee ze meticuleus de prachtige kostuums voor haar modellen ontwerpt – subtiele kritiek op onze consumptiemaatschappij. En zo stapelt zich laag na laag op in haar oeuvre, contrast na contrast. Tussen klassiek en modern, licht en donker, levenservaring en kinderlijke onschuld.